پرش به محتوا

مایگریشن ارز یا نتورک چیست و به چه دلیل اتفاق می‌افتد؟

وقتی یک پروژه تصمیم می‌گیرد قرارداد هوشمند خود را تغییر دهد، شبکه جدیدی راه‌اندازی کند، یا حتی نام و هویت برندش را از نو بسازد، فرآیندی آغاز می‌شود که به آن مایگریشن یا ری‌برندینگ می‌گویند.

این اتفاق معمولاً برای ارتقای امنیت، بهبود عملکرد، افزایش مقیاس‌پذیری یا هماهنگی با استانداردهای جدید انجام می‌شود و اگر کاربران از قبل درباره آن آگاهی کافی نداشته باشند، ممکن است با ابهام، نگرانی یا نارضایتی روبه‌رو شوند. به همین دلیل، آشنایی با مفهوم مایگریشن، دلایل وقوع آن و اقداماتی که هنگام این فرآیند باید رعایت کرد، کمک می‌کند مدیریت دارایی در این دوره بدون چالش انجام شود.

مایگریشن ارز یا نتورک چیست؟

مایگریشن ارز یا نتورک به فرآیندی گفته می‌شود که طی آن یک ارز دیجیتال از قرارداد هوشمند فعلی، استاندارد توکن یا شبکه میزبان خود به نسخه جدیدی منتقل می‌شود. این جابه‌جایی می‌تواند شامل تغییر شبکه بلاک‌چینی، ارتقای قرارداد هوشمند، مهاجرت به استانداردهای جدید یا حتی جابه‌جایی کامل زیرساخت فنی پروژه باشد. در ظاهر ممکن است فقط نام توکن، آدرس قرارداد یا شبکه بلاکچین تغییر کند، اما در پشت پرده معمولاً یک تحول فنی مهم رخ می‌دهد تا پروژه بتواند عملکرد بهتر، امنیت بیشتر یا قابلیت‌های گسترده‌تری ارائه دهد.

این فرآیند معمولاً در یک بازه زمانی مشخص که از پیش اعلام شده، انجام می‌شود. در این دوره، صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها برای هماهنگی با نسخه جدید توکن اقدام می‌کنند. بنابراین مایگریشن در اصل یک به‌روزرسانی عمیق برای یک پروژه است که باعث می‌شود دارایی کاربران در قالبی جدید و سازگارتر به فعالیت خود ادامه دهد.

تفاوت مایگریشن، ری‌برندینگ و توکن‌سواپ

مایگریشن، ری‌برندینگ و توکن‌سواپ، سه مفهوم متفاوت هستند که ممکن است در ظاهر شبیه به هم به نظر برسند، اما هرکدام هدف و کارکرد خاصی دارند. شناخت تفاوت این سه فرآیند کمک می‌کند بدانید دقیقاً چه تغییری قرار است روی یک ارز دیجیتال اعمال شود و اثر آن بر دارایی شما چیست.

  •       مایگریشن (Migration):

مایگریشن زمانی انجام می‌شود که یک پروژه ارز دیجیتال به شبکه جدید، قرارداد هوشمند تازه یا استاندارد توکن متفاوت منتقل شود. در این حالت، ساختار فنی ارز تغییر می‌کند و کاربران باید توکن‌های قدیمی را به نسخه جدید منتقل کنند. البته این اقدام، گاهی توسط صرافی‌ها و به‌صورت خودکار انجام می‌شود.

  •       ری‌برندینگ (Rebranding):

ری‌برندینگ بیشتر روی نام، لوگو، ظاهر یا هویت برند یک پروژه متمرکز است. طی این فرآیند، معمولاً تغییری در قرارداد هوشمند یا شبکه ایجاد نمی‌شود. هدف از این کار، به‌روزرسانی برند، تغییر استراتژی یا بازاریابی بهتر است. بنابراین نیاز نیست از سوی کاربران، اقدامی صورت بگیرد.

  •       توکن‌سواپ (Token Swap):

توکن‌سواپ معمولاً به معنای تعویض مستقیم یک توکن با نسخه جدید آن است که دلیل آن می‌تواند مهاجرت به شبکه جدید یا تغییر ساختار اقتصادی پروژه (مثل افزایش یا کاهش عرضه) باشد. این فرآیند ممکن است بخشی از مایگریشن باشد، اما همیشه به انتقال شبکه مربوط نیست. صرافی‌ها معمولاً این کار را به‌صورت خودکار انجام می‌دهند.

در یک جمله: مایگریشن تغییر زیرساخت فنی است، ری‌برندینگ تغییر هویت ظاهری، و توکن‌سواپ تعویض نسخه توکن‌ها.

چرا پروژه‌های بلاکچینی دست به مایگریشن می‌زنند؟

پروژه‌های بلاکچینی معمولاً زمانی سراغ مایگریشن می‌روند که ساختار فعلی آن‌ها دیگر پاسخگوی نیاز کاربران، برنامه‌های توسعه یا ظرفیت فنی پروژه نباشد. مایگریشن برای یک پروژه، شبیه ارتقای اساسی یک نرم‌افزار است؛ تغییری که پشت آن دلایل کاملاً منطقی و ضروری وجود دارد. مهم‌ترین و رایج‌ترین دلایل مایگریشن عبارت‌اند از:

  •       بهبود امنیت و رفع مشکلات فنی: اگر نسخه فعلی قرارداد هوشمند باگ داشته باشد یا استانداردهای امنیتی جدیدتری ارائه شده باشد، پروژه مجبور است به نسخه ایمن‌تر مهاجرت کند.
  •       افزایش مقیاس‌پذیری و سرعت تراکنش‌ها: برخی پروژه‌ها برای کاهش کارمزد، افزایش سرعت یا پشتیبانی از تراکنش‌های بیشتر، از شبکه فعلی به شبکه‌ای قدرتمندتر مهاجرت می‌کنند. مشابه اتفاقی که به تازگی برای اتریوم رخ داد.
  •       به‌روزرسانی توکنومیک یا مدل اقتصادی پروژه: گاهی نیاز است سیستم عرضه، قفل‌گشایی یا مدل توزیع توکن اصلاح شود و این تغییر بدون مایگریشن ممکن نیست.
  •       افزودن قابلیت‌های جدید یا ارتقای تکنولوژی پروژه: پروژه‌هایی که قصد راه‌اندازی قابلیت‌هایی مثل استیکینگ، قراردادهای هوشمند پیچیده‌تر یا تعامل با شبکه‌های دیگر را دارند، ممکن است نیاز به مهاجرت داشته باشند.
  •       هماهنگی با استانداردهای جدید بازار: با رشد بازار، استانداردهای جدیدی مثل ERC-20های پیشرفته یا استانداردهای کراس‌چین معرفی می‌شود و برخی پروژه‌ها برای حفظ رقابت باید با این استانداردها همسو شوند.
  •       رفع محدودیت‌های شبکه قبلی: شبکه‌های شلوغ، کند یا پرهزینه می‌توانند مانع رشد پروژه شوند و مهاجرت به شبکه‌ای کارآمدتر، راه‌حلی منطقی خواهد بود.

در نتیجه مایگریشن نه‌تنها نشانه ضعف پروژه نیست، بلکه در بسیاری موارد نشان‌دهنده پویایی، توسعه فعال و تلاش برای ارائه نسخه‌ای بهتر از پروژه است.

مایگریشن در چه شرایطی برای کاربران اتفاق می‌افتد؟

مایگریشن زمانی برای کاربران اتفاق می‌افتد که یک پروژه بلاکچینی تصمیم بگیرد نسخه جدیدی از توکن، قرارداد هوشمند یا شبکه خود را فعال کند و دارایی کاربران باید با این تغییر هماهنگ شود. این اتفاق معمولاً با اطلاع‌رسانی رسمی آغاز می‌شود و صرافی‌ها، کیف‌پول‌ها و پلتفرم‌های مختلف شروع به پشتیبانی از نسخه جدید می‌کنند. برای کاربران، مایگریشن زمانی اهمیت پیدا می‌کند که لازم باشد دارایی از مدل قدیمی به مدل جدید منتقل شود؛ انتقالی که یا به‌صورت خودکار انجام می‌شود یا نیاز به اقدام دستی دارد. در عمل، مایگریشن کاربران در این شرایط رخ می‌دهد:

  •       وقتی قرارداد هوشمند یا آدرس توکن تغییر می‌کند: در این صورت، پروژه نسخه جدیدی منتشر می‌کند و توکن‌های قدیمی باید با توکن‌های جدید جایگزین شوند.
  •       وقتی شبکه میزبان تغییر می‌کند: اگر توکنی از یک بلاکچین به شبکه جدید مهاجرت کند (مثلاً از اکوسیستم سولانا به شبکه اختصاصی خودش)، کاربران باید نسخه جدید را دریافت کنند.
  •       وقتی توکنومیک پروژه بازطراحی می‌شود: در این صورت برای اصلاح عرضه، سوزاندن بخشی از توکن‌ها، یا ایجاد ساختار اقتصادی جدید، معمولاً نسخه جدیدی منتشر می‌شود.
  •       وقتی پروژه، ری‌برندینگ همراه با تغییرات فنی انجام دهد: گاهی ری‌برندینگ فقط تغییر نام نیست و با ارتقای قرارداد یا شبکه همراه است؛ در این صورت کاربران هم درگیر مایگریشن می‌شوند.
  •       وقتی صرافی‌ها، از نسخه قدیمی پشتیبانی نکنند: مهم‌ترین زمان برای کاربران زمانی است که صرافی اعلام می‌کند از این پس فقط نسخه جدید توکن قابل معامله است.

انواع مایگریشن؛ از تغییر قرارداد هوشمند تا انتقال به شبکه جدید

مایگریشن بسته به نیاز پروژه می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد؛ از یک ارتقای ساده در قرارداد هوشمند گرفته تا انتقال کامل یک توکن به بلاکچینی جدید. هر نوع مایگریشن هدف خاصی دارد و سطح درگیری کاربران هم در هر کدام متفاوت است. در ادامه، رایج‌ترین انواع مایگریشن را به‌صورت تفکیک‌شده توضیح می‌دهیم تا دقیق‌تر بدانید هر کدام چه تغییراتی ایجاد می‌کنند.

تغییر یا ارتقای قرارداد هوشمند (Smart Contract Upgrade)

در این نوع مایگریشن، توکن روی همان شبکه قبلی باقی می‌ماند، اما قرارداد هوشمند آن به نسخه جدید‌ منتقل می‌شود. این کار معمولاً برای رفع باگ‌، افزایش سطح امنیت، یا افزودن قابلیت‌های جدید انجام می‌شود. بدین ترتیب، نسخه قدیمی متوقف می‌شود و نسخه جدید جایگزین آن می‌گردد.

تغییر استاندارد توکن (Token Standard Migration)

برخی پروژه‌ها برای هماهنگی بیشتر با اکوسیستم یا ساده‌سازی تعاملات، استاندارد توکن خود را تغییر می‌دهند؛ مثلاً از ERC-20 به استانداردی پیشرفته‌تر روی همان شبکه می‌روند.

انتقال از یک شبکه بلاکچینی به شبکه جدید (Network Migration)

در این حالت، پروژه به‌طور کامل از بلاکچین فعلی به شبکه‌ای دیگر مهاجرت می‌کند؛ مثلاً انتقال از بایننس کوین به شبکه اختصاصی پروژه. این نوع مایگریشن معمولاً تغییرات گسترده‌تری دارد و کاربران باید نسخه جدید توکن را روی شبکه مقصد دریافت کنند.

لانچ شبکه اصلی (Mainnet Launch Migration)

پروژه وقتی از مرحله اولیه خارج می‌شود و شبکه اصلی خودش را راه‌اندازی می‌کند، توکن‌های موقت را به نسخه رسمی تبدیل می‌کند. این یکی از رایج‌ترین انواع مایگریشن است و معمولاً با توکن‌سواپ همراه است.

تغییرات گسترده در توکنومیک (Tokenomics Migration)

گاهی پروژه ساختار عرضه، سوزاندن یا مدل اقتصادی توکن را تغییر می‌دهد و نسخه جدیدی ارائه می‌کند. چنین مایگریشنی معمولاً باعث ایجاد توکن جدید یا اصلاح تعداد توکن‌های در گردش می‌شود.

در کل، هر زمان پروژه بخواهد سطح امنیت، کارایی یا ساختار اقتصادی خود را ارتقا دهد، یکی از این مدل‌های مایگریشن را اجرا می‌کند و کاربران نیز باید نسخه جدید دارایی را مطابق اعلام رسمی دریافت کنند.

مراحل انجام مایگریشن یک ارز؛ از اعلان رسمی تا سواپ نهایی

۱)  اعلام رسمی توسط تیم توسعه‌دهنده

ابتدا تیم پروژه در کانال‌های رسمی (وب‌سایت، توییتر، دیسکورد، مدیوم) اطلاع‌رسانی می‌کند که قرار است نسخه جدیدی از توکن عرضه شود. دلیل این مایگریشن هم اعلام می‌شود؛ مثلا ارتقای شبکه، تغییر استاندارد، رفع مشکلات امنیتی یا ارتقای اقتصاد توکن.

۲)    انتشار مستندات و زمان‌بندی مایگریشن

بعد از اعلام اولیه، یک برنامه‌ زمان‌بندی‌شده منتشر می‌شود که شامل موارد زیر است:
زمان شروع و پایان مایگریشن

  •       توکن قدیم (Old Token) و توکن جدید (New Token)
  •       آدرس قرارداد جدید
  •       صرافی‌ها و کیف‌پول‌هایی که از سواپ پشتیبانی می‌کنند
  •       روش‌های مجاز برای مهاجرت

۳) فریز یا محدودیت‌های موقت روی توکن قدیمی

معمولاً انتقال‌ها، واریزها یا برداشت‌های توکن قدیمی در صرافی‌ها برای جلوگیری از سوءاستفاده موقتاً محدود یا متوقف می‌شود تا فرآیند بدون مشکل انجام شود.

۴)     لیست شدن قرارداد جدید (New Contract Deployment)

تیم پروژه، قرارداد جدید را روی بلاک‌چین منتشر می‌کنند. این مرحله شامل موارد زیر می‌شود:

  •       انتشار آدرس قرارداد جدید
  •       انتشار مشخصات نسخه جدید مانند Decimals، Supply، استاندارد جدید، مکانیزم جدید توکنومیک
  •       معرفی اسکن شبکه مانند Etherscan یا BscScan

۵) شروع فرآیند سواپ یا مایگریشن

در این مرحله کاربران می‌توانند توکن قدیمی خود را با توکن جدید تعویض کنند. روش‌های رایج:

سواپ خودکار (Automatic Swap): دارایی کاربران در صرافی‌ها به‌صورت خودکار تبدیل می‌شود.

سواپ دستی (Manual Swap): کاربران باید توکن قدیمی را به قرارداد یا وب‌سایت رسمی پروژه ارسال کنند و نسخه جدید را دریافت کنند.

مایگریشن از طریق کیف پول‌ها: برخی کیف‌پول‌ها (مثل متامسک یا تراست‌ولت) ابزار داخلی برای سواپ ارائه می‌دهند.

۶) پشتیبانی صرافی‌ها از نسخه جدید توکن

  •       صرافی‌های متمرکز (CEX) معمولاً مرحله سواپ را خودشان انجام می‌دهند و بعد از پایان کار:
  •     نماد توکن جدید را فعال می‌کنند
  •       واریز و برداشت را از سر می‌گیرند
  •       موجودی کاربران را با نسبت اعلام‌شده تبدیل می‌کنند (مثلاً ۱:۱ یا ۱:۱۰۰۰)

۷) پایان بازه سواپ و توقف توکن قدیمی

هنگام مایگریشن چه اتفاقی برای دارایی کاربران می‌افتد؟

در فرآیند مایگریشن، اصل دارایی کاربران از بین نمی‌رود؛ بلکه نسخه قدیمی توکن (Old Token) به نسخه جدید (New Token) تبدیل می‌شود. اتفاقاتی که برای دارایی کاربران می‌افتد به نوع مایگریشن بستگی دارد، اما معمولاً شامل موارد زیر است:

دارایی‌ها منجمد یا موقتاً قفل می‌شوند

در بسیاری از پروژه‌ها، هنگام شروع مایگریشن:

  •       واریز/برداشت توکن قدیمی در صرافی‌ها متوقف می‌شود
  •       انتقال توکن قدیمی در برخی کیف‌پول‌ها محدود می‌شود

این کار فقط برای جلوگیری از انتقال اشتباه یا سوءاستفاده است و به معنای بلوکه شدن دائمی دارایی نیست.

موجودی کاربران حفظ می‌شود و به توکن جدید تبدیل می‌شود

دارایی کاربران از بین نمی‌رود؛ بلکه با نسبت اعلام‌شده سواپ می‌شود. این نسبت را خود پروژه بر اساس توکنومیک جدید تعیین می‌کند.

در صرافی‌ها سواپ کاملاً به‌طور خودکار انجام می‌شود

کاربران هیچ کاری انجام نمی‌دهند. اقدامات صرافی نیز به شرح زیر است:

  •       موجودی توکن قدیمی را از حساب کاربران خارج می‌کند.
  •       همان مقدار (براساس نسبت سواپ) توکن جدید را جایگزین می‌کند.
  •       نماد جدید را فعال می‌کند.

به این حالت Automatic Swap می‌گوییم.

در کیف‌پول‌ها ممکن است نیاز به اقدام دستی باشد

اگر کاربر توکن را روی کیف‌پول شخصی نگه دارد:

  •       باید از طریق وب‌سایت رسمی پروژه، توکن قدیمی را ارسال کند.
  •       نسخه جدید به همان کیف‌پول برمی‌گردد.
  •       در برخی مایگریشن‌ها، کیف‌پول‌ها هم سواپ خودکار انجام می‌دهند، ولی همیشه این‌طور نیست.

ارزش دلاری دارایی کاربران بعد از سواپ تغییری نمی‌کند

هرچند تعداد توکن‌ها ممکن است کم یا زیاد شود، اما:

  •       ارزش دلاری در لحظه سواپ معادل‌سازی می‌شود.
  •       مارکت‌کپ جدید بر این اساس تنظیم می‌شود.

پس کاربر از نظر ارزش سرمایه دچار ضرر نمی‌شود؛ فقط واحد شمارش توکن تغییر می‌کند.

مثال‌هایی از مایگریشن‌های مشهور در بازار ارز دیجیتال

در بازار ارز دیجیتال چندین پروژه مشهور تجربه مایگریشن موفق داشته‌اند که می‌توانند نمونه‌های عملی و آگاهی‌بخش برای کاربران باشند:

بایننس کوین (BNB) – مهاجرت از ERC-20 به شبکه بایننس چین (BEP-2)

در سال ۲۰۱۹، بایننس، توکن BNB را از شبکه اتریوم (ERC-20) به شبکه بایننس چین منتقل کرد. کاربران موجودی خود را به شبکه جدید منتقل کردند و صرافی‌ها سواپ خودکار انجام دادند. هدف از این اقدام، افزایش سرعت تراکنش و کاهش کارمزد بود.

ترا (LUNA) – مهاجرت بعد از سقوط و بازطراحی شبکه

پس از مشکلات شبکه قدیمی، پروژه ترا نسخه جدید شبکه خود را راه‌اندازی کرد و توکن‌های LUNA قدیم به نسخه جدید سواپ شدند. این مایگریشن، شامل تغییرات گسترده در توکنومیک و شبکه بود.

پولکادات (DOT) – تغییر استاندارد توکن در راه‌اندازی شبکه اصلی

در مراحل اولیه، توکن DOT روی شبکه آزمایشی عرضه شده بود و پس از لانچ شبکه اصلی، توکن‌ها به نسخه رسمی شبکه منتقل شدند. در نتیجه کاربران باید سواپ انجام می‌دادند تا توکن‌های قدیمی پولکادات به نسخه جدید تبدیل شود.

شیبا اینو (SHIB) – ایجاد نسخه BEP-20 برای شبکه بایننس اسمارت چین

برای تعامل با شبکه BSC و کاهش کارمزد تراکنش، نسخه BEP-20 شیبا ایجاد شد. کاربران می‌توانستند با سواپ، توکن‌های ERC-20 خود را به نسخه جدید تبدیل کنند.

یونی سواپ (UNI) – مهاجرت قرارداد هوشمند

UNI چندین بار قراردادهای هوشمند خود را به‌روزرسانی کرده و سواپ‌های داخلی انجام داده تا قابلیت‌های جدید برای استیکینگ و مدیریت توکن فعال شوند.

این مثال‌ها نشان می‌دهند که مایگریشن یک فرآیند معمول و طبیعی برای رشد پروژه‌ه‌هاست و در اکثر مواقع با اطلاع‌رسانی رسمی و پشتیبانی صرافی‌ها انجام می‌شود تا کاربران بدون دردسر توکن‌های خود را به نسخه جدید منتقل کنند.

مایگریشن ارز یا نتورک چیست و به چه دلیل اتفاق می‌افتد؟
فهرست مطالب