تفاوت ترید و سرمایه گذاری چیست؟
مبتدی
چکیده
فعالان بازارهای مالی را می‌توان به دو گروه تریدر و سرمایه‌گذار تقسیم کرد. هدف نهایی هر دو گروه از فعالیت در بازارهای مالی کسب سود است؛ اما روش‌های آن‌ها با یکدیگر تفاوت دارد. تریدرها کسانی هستند که با معاملات پرتعداد در کوتاه‌مدت به‌دنبال کسب سود می‌گردند. در مقابل، سرمایه‌گذاران معاملات کمتری انجام می‌دهند و هدف‌گذاری بلندمدت برای سودآوری دارند. اگر برای فعالیت به‌عنوان تریدر یا سرمایه‌گذار در بازار ارزهای دیجیتال دچار تردید هستید، مطالعه این مطلب کمک می‌کند تا با دید بازتری تصمیم بگیرید.
سرمایه‌گذاری چیست؟
هرچند انسان‌ها از قرن‌ها پیش با سرمایه‌گذاری در زندگی روزمره سروکار داشته‌اند، اما مفهوم Investment یا سرمایه‌گذاری به‌شکل امروزی، ریشه در قرن ۱۷ میلادی دارد. زمانی که برای اولین بار، بازارهای مالی عمومی ایجاد شدند و فرصت‌های سرمایه‌گذاری را برای عموم مردم فراهم کردند. بورس اوراق بهادار آمستردام به‌عنوان اولین بورس دنیا در سال ۱۶۰۲ میلادی افتتاح شد.
مفهوم سرمایه‌گذاری با دو کلید واژه “کسب سود” و “زمان” موضوعیت پیدا می‌کند. سرمایه‌گذاری را می‌توان به‌صورت صرف هزینه یا منابع (پول، کار و زمان) با هدف کسب سود در آینده تعریف کرد. هدف سرمایه‌گذار از خرید یک دارایی، مصرف کردن آن نیست، بلکه خلق ثروت در بلندمدت است.
سرمایه گذاری در بازارهای مالی نقطه مقابل معامله‌گری (Trade) است. در هر دو روش، افراد به‌دنبال کسب سود از محل خرید و فروش دارایی‌ها هستند. اما تریدرها معمولا در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت (چند دقیقه تا چند ماه) به‌معامله کردن می‌پردازند. این در حالی است که سرمایه‌گذاران معمولا اهداف طولانی‌مدت (چند ماه تا چند سال) را برای کسب سود در نظر می‌گیرند.
انواع سرمایه‌گذاری
معیارهای مختلفی برای دسته‌بندی روش‌های سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی وجود دارند. در ادامه به سه مورد از رایج‌ترین معیارها می‌پردازیم.
۱. سرمایه‌گذاری فعال (Active) و غیرفعال (Passive)
هر سرمایه‌گذار در زمان خرید ارز دیجیتال معمولا یک یا چند گزینه را انتخاب می‌کند و اصطلاحا نوعی پرتفوی سرمایه‌گذاری تشکیل می‌دهد. سرمایه‌گذاری فعال (Active) به‌معنی مدیریت فعال پرتفوی از سوی سرمایه‌گذار است. در نقطه مقابل، سرمایه‌گذاری غیر فعال یا پسیو (Passive) وجود دارد که در آن کمتر شاهد تغییر در ترکیب دارایی‌های پرتفوی از سوی سرمایه‌گذار هستیم.
هولد ارز دیجیتال، نوعی روش سرمایه‌گذاری غیرفعال است. هولدرها معمولا تا زمانی که هدف سرمایه‌گذاری‌شان محقق شود، دارایی خود را نگهداری می‌کنند و تغییری در آن به‌وجود نمی‌آورند.
در مقابل سرمایه‌گذاری را در نظر بگیرید که چند ارز دیجیتال را در پرتفوی خود دارد و به‌هر یک از آن‌ها وزن مشخصی می‌دهد. مثلا سه ارز دیجیتال بیت کوین، اتریوم و سولانا با نسبت ۵۰، ۳۰ و ۲۰ درصد در پرتفوی او وجود دارد. این سرمایه‌گذار تصمیم دارد در بازه زمانی مشخص، سهم هر یک از ارزهای دیجیتال فوق را در پرتفوی ثابت نگه‌دارد. افزایش و کاهش قیمت ارزهای دیجیتال منجر به تغییر وزن آن‌ها در پرتفوی می‌شود. به‌همین دلیل، سرمایه‌گذار در طول زمان با خرید و فروش ارزهای دیجیتال نسبت وزنی آن‌ها را حفظ می‌کند. این روش اصطلاحا سرمایه‌گذاری فعال نام دارد.
در حالت فعال، امکان استفاده حداکثری از فرصت‌های سرمایه‌گذاری به وجود می‌آید. در عین حال احتمال خطا در تصمیم‌گیری‌ها نیز افزایش می‌یابد. اما سرمایه‌گذاری پسیو، پایداری بیشتری دارد؛ چراکه در این سبک معامله‌گران کمتر دست به‌معامله می‌زنند.
۲. سرمایه‌گذاری رشدمحور و ارزش‌محور
سرمایه‌گذاری رشد محور (Growth) مبتنی بر شناسایی دارایی‌های مستعد سودآوری بالا در یک بازه زمانی مشخص است. در مقابل سرمایه‌گذاری ارزش محور (Value) به‌دنبال شناسایی دارایی‌هایی است که در بلندمدت جایگاه ارزشمند خود را حفظ می‌کنند.
تمرکز سرمایه‌گذار در استراتژی رشدمحور معمولا روی ارزهای دیجیتالی است که به‌تازگی رونمایی می‌شوند. سرمایه‌گذاران با مطالعه وایت پیپر پروژه‌ها، رمزارزهای مستعد را شناسایی و برای دوره زمانی مشخص، بخشی از پرتفوی خود را به خرید آن‌ها اختصاص می‌دهند. اما در سرمایه‌گذاری ارزش محور، معمولا تمرکز افراد روی ۱۰ ارز دیجیتال برتر بازار از نظر ارزش بازار است.
دارایی‌های رشدمحور به‌صورت مقطعی مورد توجه فعالان بازار قرار می‌گیرند؛ اما دارایی‌های ارزش‌محور هیچ‌گاه از کانون توجه خارج نمی‌شوند. شاید سودآوری سرمایه‌گذاری ارزش‌محور کمتر باشد؛ اما از ریسک به‌مراتب پایین‌تری هم برخوردار است.
ترید چیست؟
در تعریفی ساده، ترید ارز دیجیتال به‌معنی خرید و فروش رمزارزها با هدف کسب سود در یک بازه زمانی مشخص است. گاهی اوقات فاصله زمانی بین باز کردن و بستن پوزیشن‌های معاملاتی تریدرها حتی به چند دقیقه هم نمی‌رسد. به‌عبارت دیگر تریدرها بیشتر روی تایم فریم کوتاه‌مدت تا میان‌مدت معامله می‌کنند.
شروع ترید نیازمند دانش و مهارت بالای تحلیل تکنیکال است. چراکه نوسان قیمت ارزهای دیجیتال در کوتاه‌مدت، فرصت‌های معاملاتی را پیش روی تریدرها قرار می‌دهند. تنها معامله‌گران با مهارت بالا در تحلیل تکنیکال امکان شناسایی این فرصت‌ها را دارند.
بااین‌حال ترید ارزهای دیجیتال فرصت کسب سود در یک بازار دو طرفه را برای شما فراهم می‌کند. تریدر با پوزیشن معاملاتی لانگ (خرید) و شورت (فروش) به‌ترتیب می‌تواند از افزایش و کاهش قیمت ارزهای دیجیتال سود به‌دست بیاورد.
انواع ترید چیست؟
روش‌های متعددی برای ترید در بازار ارزهای دیجیتال وجود دارد. مسئله کانونی در روش‌های گوناگون ترید، زمان است. در ادامه چهار مورد از معروف‌ترین استراتژی‌های ترید در بازار رمزارزها را معرفی می‌کنیم.
۱. اسکالپ تریدینگ (Scalp Trading)
اسکالپرها هر پوزیشن معاملاتی را چند ثانیه تا چند دقیقه باز نگه می‌دارند. در واقع استراتژی ترید به روش اسکالپ، کسب سود‌های کم و پرتعداد است. به‌همین دلیل در طول یک جلسه معاملاتی ممکن است تریدر بیش از ۱۰۰ پوزیشن معاملاتی را باز و بسته کند. بیشترین میزان فشار و استرس در بین معامله‌گران، روی اسکالپرهاست. ضمن اینکه نیاز به مهارت بالایی دارد و باید عملا ترید را به‌عنوان شغل اصلی خود انتخاب کنید.
۲. معامله روزانه (Day Trading)
در ترید روزانه، معامله‌گر هر پوزیشن معاملاتی را در همان روز که باز کرده، می‌بندد. فشار این روش ترید در مقایسه با اسکالپ به‌مراتب کمتر است. چرا که معامله‌گران راحت‌تر می‌توانند ریسک‌های موجود را کنترل کنند. همچنین فرصت کسب سود از نوسانات قیمت روزانه دارایی‌ها در این روش فراهم می‌شود. البته باید توجه داشته باشید که انتشار اخبار روزانه ممکن است تمام پیش‌بینی‌های معامله‌گران از تغییر قیمت دارایی‌ها را بر هم بزند.
۳. سوئینگ تریدینگ (Swing Trading)
سوئینگ تریدینگ روی نوسان قیمت دارایی‌ها در بازه زمانی بین یک روز تا چند هفته تمرکز می‌کند. به‌همین دلیل با انتخاب این روش ترید می‌توانید روی روندهای کوتاه‌مدت تا میان مدت در نمودار قیمت دارایی‌ها حساب کنید. استراتژی سوئینگ تریدینگ در مقایسه با معامله روزانه و اسکالپینگ ساده‌تر است و ریسک کمتری به‌دنبال دارد. ضمن اینکه نیاز به صرف زمان کمتری هم برای حضور فعال در بازار دارد. همه این‌ها باعث می‌شود معامله‌گر استرس کمتری را متحمل شود.
۴. پوزیشن تریدینگ (Position Trading)
پوزیشن تریدینگ با هدف کسب سود از معاملات در بازه‌های زمانی چند هفته تا ماه در دستور کار معامله‌گران قرار می‌گیرد. در مواردی حتی ممکن است یک پوزیشن معاملاتی برای مدت بیش از ۱ سال در این استراتژی باز بماند. با انتخاب این روش عملا فرصت کسب سود از نوسانات قیمت کوتاه‌مدت را از دست می‌دهید. در عین حال ریسک معاملات نیز تا حد زیادی کاهش پیدا می‌کند.
تفاوت‌های ترید و سرمایه‌گذاری
براساس توضیحات ارائه‌شده تا اینجا، تفاوت اصلی ترید و سرمایه‌گذاری را باید در زمان جستجو کرد. سرمایه‌گذاران برای کسب سود معمولا مدت زمان بیشتری منتظر می‌مانند. اما تریدرها از کنار نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال به‌سادگی عبور نمی‌کنند.
ابزار اصلی تریدرها برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال، تحلیل تکنیکال است؛ اما سرمایه‌گذاران با هدف پیش‌بینی ارزش ذاتی رمزارزها بیشتر به ابزارهای تحلیل فاندامنتال تکیه می‌کنند.
مدت زمانی که سرمایه‌گذاران برای انتخاب ارزهای دیجیتال مناسب می‌کنند، به‌مراتب بیشتر از تریدرها است. چراکه سرمایه‌گذاران دارایی‌ها را برای خرید بلندمدت انتخاب می‌کنند. در مقابل تریدرها ممکن است در هر معامله به‌سراغ یک ارز دیجیتال جدید بروند.
امکان فعالیت به‌عنوان سرمایه‌گذار و تریدر با هر میزان سرمایه اولیه وجود دارد؛ اما تجربه نشان می‌دهد که از نظر اقتصادی، سرمایه‌گذاری تنها زمانی توجیه‌پذیر است که آورده اولیه قابل توجهی را وارد بازار کنید. در مقابل، تریدرها معمولا با سرمایه اولیه کم وارد معامله‌گری می‌شوند.
کلام پایانی
آنچه باید درباره تفاوت ترید و سرمایه‌گذاری بدانید را تا اینجا بررسی کردیم. ترید و سرمایه‌گذاری مزایا و معایب خاص خود را دارند و نمی‌توان یکی از آن‌ها را به‌صورت مطلق بر دیگری برتری داد. اهداف، میزان سرمایه، دانش و روحیات شخصی فعالان بازارهای مالی تعیین می‌کند که ترید برای آن‌ها مناسب‌تر است یا سرمایه‌گذاری. انتخاب شما بین ترید و سرمایه‌گذاری در بازار رمزارزها چیست؟ نظرات و تجربیات خود را در این زمینه با ما در میان بگذارید.
دیدگاه‌ها