چطور یک سرمایه‌گذاری کوچک کریپتویی می‌تواند پس‌اندازتان را بهتر کند؟

یک سبد سرمایه‌گذاری متوازن که شامل ارزهای دیجیتال مانند بیت‌ کوین یا اتر باشد، می‌تواند بازدهی بالاتر و نسبت شارپ بیشتری را نسبت به پرتفوی‌های سنتی متشکل از سهام، اوراق قرضه یا سایر دارایی‌ها ارائه دهد.

در سال‌های اخیر، ارزهای دیجیتال از یک سرمایه‌گذاری حاشیه‌ای به یک طبقه دارایی دیجیتال اصلی تبدیل شده‌اند که در پرتفوی‌های متنوع گنجانده می‌شوند. برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال بهبود بازدهی تعدیل‌شده نسبت به ریسک هستند، افزودن بخشی از ارزهای دیجیتال به پرتفو می‌تواند یک استراتژی جذاب باشد. یک سبد سرمایه متوازن که شامل ارزهای دیجیتال مانند بیت‌ کوین یا اتر باشد، این پتانسیل را دارد که بازدهی بالاتر و نسبت شارپ بیشتری را نسبت به پرتفوی‌های سنتی متشکل از سهام، اوراق قرضه یا سایر دارایی‌ها ارائه دهد. بیایید بررسی کنیم چرا این موضوع صدق می‌کند و به معیارهایی بپردازیم که مزایای گنجاندن ارزهای دیجیتال را از منظر ریسک/بازدهی نشان می‌دهد.

بازدهی بیشتر

بازارهای ارزهای دیجیتال رشد انفجاری را تجربه کرده‌اند و به‌طور قابل‌توجهی از کلاس‌های دارایی سنتی در زمینه بازدهی پیشی گرفته‌اند. به‌عنوان مثال، بیت‌ کوین در دهه گذشته به طور متوسط بازدهی سالانه ۲۳۰ درصدی را ارائه داده است، در حالی که بازدهی سالانه شاخص S&P 500 حدود ۱۱ درصد بوده است. اتریوم، به‌عنوان یکی دیگر از ارزهای دیجیتال اصلی، در سال‌های اولیه خود رشد سه‌رقمی سالانه داشته است. حتی با وجود نوسانات این دارایی‌ها، آن‌ها به سرمایه‌گذاران امکان بازدهی بسیار بالاتری را به‌ویژه در دوره‌های رشد بازار ارائه می‌دهند. با افزودن بخشی کوچک از ارزهای دیجیتال – برای مثال حتی بین ۲٪ تا ۱۰٪ – به یک پرتفوی متنوع، سرمایه‌گذاران می‌توانند از این سودها بهره‌مند شوند. داده‌های تاریخی نشان می‌دهد که حتی با قرار دادن بخش کوچکی از ارزهای دیجیتال در سبد سرمایه، عملکرد کلی بهبود یافته است. برای مثال، یک پرتفوی سنتی ۶۰/۴۰ (۶۰٪ سهام و ۴۰٪ اوراق قرضه) ممکن است در دهه گذشته بازدهی دلاری سالانه ۸٪ داشته باشد، اما پرتفویی مشابه که ۵٪ از آن را به بیت ‌کوین اختصاص داده باشد، می‌توانست ، بدون افزایش قابل‌توجه ریسک بازدهی سالانه‌ای در حدود ۱۲٪ یا بیشتر داشته باشد.

بازدهی تعدیل‌شده نسبت به ریسک بهتر: مزیت نسبت شارپ

در حالی که ارزهای دیجیتال به دلیل نوسانات زیاد خود شناخته شده‌اند، اما گنجاندن آن‌ها در سبد سرمایه‌گذاری می‌تواند بازدهی تعدیل‌شده نسبت به ریسک را بهبود بخشد، به شرطی که به درستی مدیریت شود. یکی از معیارهای کلیدی برای ارزیابی این موضوع نسبت شارپ است، که بازدهی به ازای واحد ریسک را اندازه‌گیری می‌کند. نسبت شارپ بالاتر نشان‌دهنده بازدهی بهتر تعدیل‌شده نسبت به ریسک است. با تحلیل داده‌های سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳، پرتفوی‌هایی که شامل بخش کوچکی از ارزهای دیجیتال هستند، بهبودی ۰.۵ تا ۰.۸ امتیاز در نسبت شارپ نسبت به پرتفوی‌های سنتی را نشان می‌دهند. به‌عنوان مثال، یک پرتفوی سنتی ممکن است نسبت شارپ ۰.۷۵ داشته باشد، اما با افزودن ۵٪ بیت‌ کوین، این نسبت می‌تواند به حدود ۱.۲ برسد، که نشان‌دهنده تعادل بهینه بین ریسک و بازده است. افزایش نسبت شارپ به این دلیل رخ می‌دهد که تغییرات قیمت ارزهای دیجیتال اغلب همبستگی کم یا منفی با کلاس‌های دارایی سنتی دارند و این به تنوع‌بخشی بهتر کمک می‌کند.

کاهش ریسک از طریق تنوع‌بخشی

ارزهای دیجیتال همچنین به دلیل نقش خود به‌عنوان پوشش در برابر تورم و رکود بازارهای مالی سنتی شناخته می‌شوند. از آنجایی که بیت‌ کوین به‌طور خاص دارای عرضه محدودی است، اغلب با طلای دیجیتال مقایسه می‌شود. در دوره‌های تورمی یا در زمان‌های بی‌ثباتی اقتصادی، داشتن ارزهای دیجیتال در پرتفو می‌تواند به جبران زیان‌های دارایی‌های سنتی مانند سهام یا اوراق قرضه کمک کند.

نتیجه ‌گیری

افزودن ارزهای دیجیتال به سبد سرمایه می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی بازدهی را افزایش داده و عملکرد تعدیل‌شده نسبت به ریسک را بهبود بخشد، همان‌طور که افزایش نسبت شارپ نشان می‌دهد. با اینکه نوسان ذاتی در این دارایی‌ها وجود دارد، تخصیص مناسب به این کلاس دارایی دیجیتال می‌تواند برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال بهینه‌سازی پروفایل ریسک/بازدهی خود هستند، مزیت استراتژیکی فراهم کند.