فهرست ثروتمندترین هولدرهای اتریوم در ۲۰۲۵

با گذشت بیش از هشت سال از راه‌اندازی مکانیزم اثبات سهام در شبکه اتریوم، اکنون ترکیب مالکان بزرگ این ارز دیجیتال تغییر چشمگیری داشته است. طبق داده‌های آنچین تا سپتامبر ۲۰۲۵، بیش از ۶۰ درصد کل عرضه در گردش اتریوم تنها در اختیار ۱۰ آدرس برتر قرار دارد. اما برخلاف تصور رایج، بیشتر این آدرس‌ها متعلق به نهنگ‌های فردی نیستند، بلکه قراردادهای هوشمند، صرافی‌های متمرکز، صندوق‌های قابل معامله (ETF) و حتی شرکت‌های بورسی در صدر این فهرست قرار دارند.

تسلط قرارداد بیکن بر عرضه اتریوم

بزرگ‌ترین دارنده اتریوم در حال حاضر  بیکن دیپوسیت کانترکت (Beacon Deposit Contract) است که ستون اصلی سیستم اثبات سهام به شمار می‌رود. این قرارداد به تنهایی حدود ۶۸ میلیون ETH (بیش از ۵۶ درصد از عرضه در گردش) را در اختیار دارد. اعتبارسنج‌ها برای مشارکت در امنیت شبکه ملزم به سپرده‌گذاری حداقل ۳۲ ETH هستند. اگرچه امکان برداشت از سال ۲۰۲۳ فراهم شد، اما این فرآیند فوری نبوده و مشروط به دوره خروج و بررسی‌های پروتکل است. چنین ساختاری باعث می‌شود این قرارداد در عمل بزرگ‌ترین خزانه اتریوم باشد، هرچند منتقدان معتقدند تمرکز این حجم عظیم دارایی می‌تواند ریسک‌های سیستمی ایجاد کند.

صرافی‌ها و زیرساخت‌های فعال

پس از قرارداد بیکن، صرافی‌های بزرگ جهان نقش پررنگی در مالکیت اتریوم دارند. بر اساس داده‌های آگوست ۲۰۲۵، کوین‌بیس با ۴.۹۳ میلیون ETH، بایننس با ۴.۲۳ میلیون و بیتفینکس با ۳.۲۸ میلیون ETH در میان دارندگان برتر قرار گرفته‌اند. همچنین کیف‌پول‌های مرتبط با بریج‌ها و پلتفرم‌هایی مانند بیس نتوورک (Base Network) و رابینهود نیز میلیون‌ها واحد ETH نگهداری می‌کنند. این دارایی‌ها عمدتاً برای تأمین نقدینگی صرافی‌ها، پشتیبانی از استیکینگ مشتقات و جابه‌جایی بین‌زنجیره‌ای استفاده می‌شوند.

ورود نهادهای مالی وال‌استریت

یکی از تحولات کلیدی ۲۰۲۵، ورود گسترده صندوق‌های سرمایه‌گذاری به بازار اتریوم بوده است. صندوق آی شرز اتریوم تراست iShares Ethereum Trust( (ETHA) متعلق به بلک‌راک، تنها در چند ماه بیش از ۳ میلیون ETH جذب کرده و اکنون یکی از بزرگ‌ترین دارندگان این دارایی محسوب می‌شود. در کنار آن، گری‌اسکیل (ETHE)، فیدلیتی (FETH) و بیت‌وایز نیز مجموعاً بیش از ۵ میلیون ETH در اختیار دارند. این تغییر نشان می‌دهد که اتریوم از یک دارایی صرفاً تکنولوژیک به یک دارایی خزانه‌داری سازمانی تبدیل شده است.

شرکت‌های بورسی و خزانه‌داری اتریوم

الگوی خرید بیت‌ کوین توسط شرکت‌هایی همچون مایکرواستراتژی اکنون به اتریوم رسیده است. شرکت‌های بورسی مانند بیت ماین ایمرژن تکنولوجیز (Bitmine Immersion Technologies) ، شارپلینک گیمینگ (SharpLink Gaming) و بیت دیجیتال (Bit Digital) میلیاردها دلار اتریوم خریداری کرده‌اند. این دارایی‌ها معمولاً در استیکینگ فعال هستند و بین ۳ تا ۵ درصد سود سالانه برای شرکت‌ها ایجاد می‌کنند. چنین روندی نشان می‌دهد اتریوم به بخشی از استراتژی مالی شرکت‌ها در بازارهای جهانی تبدیل شده است.

نهنگ‌های فردی همچنان در میدان

با وجود سلطه نهادها و قراردادهای هوشمند، برخی افراد همچنان در فهرست نهنگ‌های بزرگ اتریوم قرار دارند. ویتالیک بوترین، بنیان‌گذار اتریوم، بین ۲۵۰ تا ۲۸۰ هزار ETH در اختیار دارد. همچنین سرمایه‌گذاران اولیه‌ای مانند رین لوموس (Rain Lõhmus) و برادران وینکلواس بخش قابل توجهی از ETH را کنترل می‌کنند. هرچند سهم آن‌ها در مقایسه با صندوق‌ها و صرافی‌ها کمتر شده، اما همچنان نقش نمادین و اثرگذار دارند.

سوالات متداول

۱. چرا قرارداد بیکن بزرگ‌ترین دارنده اتریوم است؟

زیرا همه اعتبارسنج‌ها برای مشارکت در شبکه باید ETH خود را در این قرارداد سپرده‌گذاری کنند. این موضوع باعث شده بیش از نیمی از عرضه اتریوم در این قرارداد متمرکز شود.

۲. نقش صرافی‌ها در مالکیت اتریوم چیست؟

صرافی‌ها میلیون‌ها ETH را برای نقدینگی معاملات، استیکینگ مشتقات و انتقال بین‌زنجیره‌ای نگهداری می‌کنند. برخلاف نهنگ‌های بیت‌کوین، این دارایی‌ها فعالانه در گردش هستند.

۳. چرا نهادهای مالی مانند بلک‌راک و فیدلیتی وارد بازار اتریوم شده‌اند؟

زیرا اتریوم علاوه بر ارزش ذخیره‌ای، قابلیت استیکینگ و سودآوری سالانه دارد. همچنین قوانین شفاف‌تر و رشد دیفای باعث شده موسسات مالی آن را به‌عنوان یک دارایی خزانه‌داری مطمئن بپذیرند.

۴. آیا تمرکز مالکیت اتریوم ریسک ایجاد می‌کند؟

بله، تمرکز بیش از ۶۰ درصد از عرضه در چند قرارداد و نهاد می‌تواند در شرایط خاص (مانند باگ پروتکلی یا خروج هم‌زمان اعتبارسنج‌ها) ریسک سیستمی ایجاد کند. با این حال، مکانیزم‌های امنیتی و نظارتی در پروتکل برای کاهش این خطر طراحی شده‌اند.

منبع